Kepi
(p.s.: foto's behorende bij dit verhaal heb ik een aantal dagen eerder al geupload) 

Kepi staat s'morgens vroeg 9.00 al te wachten. De vorige dag had ik met hem afgesproken om samen met zijn Riksja de hoogste Berg van Munnar te beklimmen. Beklimmen is natuurlijk niet het goede woord. maar 7000 meter doe je ook niet ongetraint.vandaar dat ik dacht laat ik met een Riksja gaan.  Kepi is in deze kleine stad een of andere volksheld iedereen kent hem en is aardig tegen hem. Ik heb Kepi alleen maar zien lachen. Zijn Engels is redelijk en grappig, als hij praat dan stopt hij niet meer en moet ik moeite doen om ook wat te zeggen. Allereerst brengt Kepi me naar het Planten museum hij blijft op me wachten en voor 10 roepies ben ik een half uur tussen exotische cactussen, fruitbomen en planten die ik nog nooit gezien heb.

Wij vervolgen onze weg
we komen steeds verder de berg op. Op een gegeven moment stop Kepi en kijkt hij naar boven . Een boom vol met Wilde Bijen. Kepi heeft er en heel verhaal bij en hij is zichtbaar gelukkig dat hij de Tourguide is voor mij vandaag. We maken wat foto's en gaan weer verder 4oo meter verder remt Kepi opeens heel hard en rijd bijna zijn vriend omver, express, om een grap uit te halen. De vriend en Ik schrikken zich rot maar omdat op een haar na er niets ernstigs is gebeurd beginnen we met zijn drieen hard te lachen . De jongen heeft 20 ballonnen op een bord hangen, er staan twee geweren en Kepi vraagt of ik wil schieten op de ballonnen. Ik probeer hem uit te leggen dat wat er ook gebeurd ik nooit in mijn leven een geweer zal aanraken. We vervolgen onze berg-etape. Ik zit te denken dat deze berg overeenkomt met de hoogste berg van de Tour de France. Fietsers zie je hier echter weinig.

1 km. verder stopt Kepi hij laat me in de verte een Berg zien en verteld me dat dat een mooie wandel-route van een half uur is. " Daar waar je die auto ziet, wacht ik je op" . zegt Kepi. Hij zet me af en rijdt verder. Ik begin mijn wandeling en na 500 meter moet ik kiezen links of rechts. Ik kies achteraf bezien voor de verkeerde route en beland in een dorpje met 8 rijen barrakken. Armoedige huizen door de communistische partij die het hier voor het zeggen heeft voor de arme bevolking jaren geleden heeft neergezet. In een houte hutje zonder deur werkt de kapper. Ik zwaai naar ze en ze lachen vriendelijk terug. Ik ben een bezienswaardigheid en al snel lopen er allerlij kinderen achter me aan en lachen me toe of uit, moeilijk te zeggen. Ik voel me een vreemdeling en vermoed dat er nauwelijks een westerling hier heeft gelopen. Ik pak mijn fot toestel maak wat plaatjes van de kinderen laat ze aan hun zien en we lachen om de foto's. Ongeveer in de richting waar Kepi zou moeten wachten op me loop ik verder. Ik kom een paar tempeltjes tegen en gelukkig zie ik in de verte Kepi al aankomen. Daar had ik overigens geen twijfel over, immers ik had met kepi afgesproken dat hij de hele dag voor 700 roepies mij overal naar toe zou brengen. En dan heeft Kepi een goede dag.

Ik koop bij een stalletje wat wortels, het is inmiddels lekker koel hoog in de bergen.
3 km verder langs haarspelbochen en ravijnen stop Kepi weer. Hij laat een prachtig landschap zien met daarvoor een stuk gras. Hier zijn veel Bollywood video's opgenomen legt Kepi uit. Ik vraag of hij wat beroemdheden kent . Hij komt enthausiast op de proppen met allerlij namen, allen onbekend bij me en ik knik vol medeleven. Nu blijkt Kepi ook een fotograaf te zijn, we lopen naar het Bollywood veldje en met een wonderschone achtergrond maakt Kepi al liggend in het gras foto's van mij tussen dit onwerkelijk mooie landschap.

Ik stel voor om ergen een chai (Thee) te gaan drinken. Kepi weet een prachtige lokatie waar dat kan. 4 km verder nog hoger de berg op stopt hij en bij een provisories met bamboe en plastic gefabriceerd stalletje tracteer ik Kepi op een Massala Chai. En die smaakt geweldig. Het uitzicht is prachtig in de verte zie je een aantal dames Thee plukken en de mannen ploegen met een schep het land het is stil en je kijkt als het ware naar een schilderij.
Nog verder de berg op komen we op het eindpunt We zitten dan niet meer in de provincie Kerala maar in Tamil Nadu. Bij een stalletje waar weer iedereen Kepi kent blijft Kepi wachten Hij maakt weer wat foto's en achter het stalletje is een pad gemaakt war je weer een wandeling kunt maken. Alleen wandel ik daar boven op de bergtop met alleen de geluiden van de natuur om me heen. Dit zijn de momenten waar je aan denkt als je vakantie plannen maaakt, om dit mee te maken. Kepi wil me voor 500 roepies meer nog wel een heel andere touristische route laten zien. Ik vertel hem dat dat niet nodig is. We gaan weer naar beneden. Kepi gaat zonder moter de berg af. Ik zeg dat dat goed is voor het Milieu. Kepi is goed op de hoogte van de problematiek van de Co2 toestanden. Hij houdt van Kerala en is lid van de communistische partij alhier en die zullen dit mooie landschap niet uit handen geven. Daar ben ik erg blij om.

Kepi brengt me naar het Hotel. Na eerst wat kaartjes gekocht te hebben voor een traditionele voorstelling.
S'avonds komt Kepi me weer ophalen.
Ik zie een prachtige show
Kepi betaal ik nde 700 roepies gef heb 50 roepies extra en Kepi gaat naar huis

Ik zal kepi nooit meer zien en hij mij ook niet vermoed ik
Maar voor een dag waren we elkaars beste vrienden

(p.s.foto's behorende bij dit verhaal heb ik een aantal dagen eerder al geupload)